Bebekler ana rahmindeyken parmak emmeyi öğrenirler. Yeni doğan bebeklerin hemen hemen hepsinde parmak emme davranışını görmek mümkündür. En yaygın görülen yaş aralığı 1-4 yaş arasıdır. Bu alışkanlığın normalden uzun sürmesi; duygusal bozukluk, emme alışkanlığından zevk alma ve bebeklikte emme ihtiyacının yeterli olarak tatmin edilememesi olmak üzere üç teori mevcuttur (Altun,Akgün ve Güven, 2010).

   Parmak emmenin temelinde anne-çocuk ilişkisinde ki yetersizlik ve çocukta güven duygusunun yeterince gelişmemiş olduğuna ilişkin görüşler de vardır.

   Bebekler en çok başparmak olmak üzere, diğer parmaklarını hatta ayak parmaklarını bile emebiliyor. Parmak emmenin uykuyla bir ilişkisi vardır. Uykuya dalmaya çalışan bir bebek ya da çocuğun parmağını ağzına götürdüğü ya da uyku esnasında farkında olmadan parmağını emdiği görülür.

   Parmak emme davranışı psikolojik sorun ve gerginliklerin bir sonucu olarak gelişebilir. Çocuklar diş çıkarma döneminde de bu alışkanlığı kazanabiliyorlar.

   Bu durumda anne-baba sakin, sabırlı ve anlayışlı olmalı. Devamlı bu davranışı konu ederek çocuğu eleştirmek, uyarmak yanlış bir davranıştır. Küçük yaşlarda ki çocuklar için zararsız bir davranış olduğunu unutmayın. Çocuklar parmak emme davranışından haz alırlar; anne babalar çocuğun bu davranışından aldığı hazdan daha güçlü, ellerini meşgul edecek uğraşlar vermesi etkili olacaktır.

   Çocuğun başarılı olduğu alanlara dikkatini çekmek yine yararlı olabilecek davranışlardandır. Bu davranışın altında yatan sebebi anlayıp, bu sebebe yönelik çalışmalar yapılmalıdır.

Kaynak:

 Altun, Akgün ve Güven, 2010. Finger sucking habit and its treatment: a case report.Gulhane Med J. 2010; 52(1):044-046.